مبلغ-تومان: | |
نام شما : | |
ايميل : | |
موبایل : | |
توضیحات : | |
با سلام و عرض ادب.امروزه تو خیلی از جاها میبینیم که خیلی از افراد که به یه پست و مقامی میرسن خودشون رو گم میکنن.به عبارتی یادشون میره قبلا چی بودن و الان چی هستن.همچنین فکر میاد توی ذهنشون که انگار قراره 100 سال توی همون پست و مقام بمونن.همچین پشت یکی دیگه حرف میزنن و جنجالی به پا میکنن انگار میخوان چقد زنده باشن.واقعا خیلی از ما آدم ها جنبه خیلی چیزا رو نداریم.همچین کمربند همت رو میبندیم که خدابخواد بریم و ...
خوبه به این تصویر یه دقتی کنیم و کمی فکر کنیم.شاید به نتیجه ای برسیم !
اینجا به سخنی از مولای متقیان ، امام علی (ع) اشاره میکنم ؛
بگذارید و بگذرید، ببینید و دل مبندید، چشم بیاندازید و دل مبازید، که دیر یا زود باید گذاشت و گذشت.
دیشب اخبار یه خبری نشون داد که حسابی غم انگیز بود؛دیشب نشون داد یه بچه دلفینی مرده بود ولی مادرش هنوز مرگ بچشو باور نکرده بود و جنازه بچه رو توی آب؛به پشت خودش حمل میکرد و وقتی این بچه از پشتش می افتاد این مادر دوباره جنازه را بر روی دوش خود میکشید . . . دلفین که یه حیوان احساسات درک و فهمش به پای انسان نمیرسه از مرگ بچه اش شوکه میشه و نمیخواد اینو قبول کنه . . .
همه این مقدمه ها رو رفتم که اینو بگم
مادران شهدا ، اسوه های صبر و استقامت ، چگونه بر این مصیبت بزرگ و جانگداز صبر کردید؟چطور تحمل کردید جنازه های جگر گوش هایتان بر آب های خروشان اروند بروند و برای همیشه در دل آب بمانند!!
احسنت بر آن روح بزرگتان که در جلو چشمانتان فرزندانتان بر اثر انفجار بمب تکه تکه شدن و با اقتدار تمام در تلوزیون آمدید و گفتید دشمنان این کشور هیچ غلطی نمی توانند بکنند و راه شهدا همیشه پا برجاست!!!
احسنت بر شما بر آن روح بزرگ و صبر بی مانندتان.
نه فقط برای من که فکر میکنم برای همه غیر قابل درک است ، این صبر و تحمل و بردباری