| مبلغ-تومان: | |
| نام شما : | |
| ايميل : | |
| موبایل : | |
| توضیحات : | |
 |  |
[حضرت-زهرا-س]
پيدايي؛ مثل مهرباني خداوند. زيبايي؛ مثل سلام هاي گرامي خداوند بر پيامبران عظيم الشأنش.با تو، درهاي زندگي باز مي شود و با ياد تو، ماه، تمام شبهاي زمين را روشن مي کند. آفتاب، شادي مقدسي است که بر زمين، گرماي وجودت را مي پراکند. تمام دلتنگيهايت غنچه هاي سرخي شدند که عاشقانه اتفاق افتادند؛ عاشقانه هايي لبريز از عشق خداوند.بعد از تو تمام اتفاق ها به گل سرخ ختم شدند؛ چشمها سرخ شدند، درها سرخ شدند، ديوارها سرخ شدند و روزها کبود، آسمان کبود، ابرها ورم کرده کبود؛ تمام پهلوها شکستند و کبود شدند.
سال هاست که به شوق بوييدنت، قاصدک ها تمام ديوارهاي مدينه را طواف مي کنند. هنوز عطر حضورت از مدينه مي آيد. بغض هايت را قرن هاست که ابرها در کويرهاي بي پايان و دور سکوت، گريه مي کنند. «بانو! گريه در کنار شما مرسوم است؛ مگر مي توان پهلوي شما بود و نشکست».
زمين بعد از تو، مدار چرخش را گم کرده است. خاک، هنوز بوي قدم هاي رسولانه تو را فراموش نکرده است.هنوز سال هاست که کلمات، شبها براي از تو سرودن، تا صبح بيدار مي مانند. قلم ها شرمگين نوشتن تو با اين واژه هاي زميني اند، با اين واژه هاي خاکي. نه! تو از خاک نيستي؛ اين را همه آب ها فهميده اند. شايد خداوند تو را از کلمه آفريده است؛ زيرا در «آغاز کلمه بود...»
تو زهرايي که ديده در ديده پدر گشودي و با ياد او بزرگ شدي و دلتنگي دوري اش را تاب نياوردي. هميشه نام تو که مي آيد، دل نازک پرنده ها مي لرزد، درها گريه مي کنند و ديوارها بغض. خدا کند که باران ببارد! هميشه مي شود زير باران، بي بهانه گريست. هميشه با ياد تو، تمام کلمات اشک مي شوند و دفترها سطر به سطر آه مي کشند. نمي دانم کجاي بقيع بايد دنبال رد پاهاي گمشده ات، اشک بار بگردم؟ هر طرف که سر مي چرخانم، بوي غربت تو را حس مي کنم؛ بوي غربت بانويي دور که نزديک تر از تمام آينه ها، بودنش را مي توان حس کرد. تو همه جا هستي؛ اما ما سال هاست که به دنبال تو مي گرديم. ما خويش را گم کرده ايم، ما خويش را در رد پاهاي گم شده ات، گم کرده ايم. خدا کند يک روز پيش از اينکه دنيا به آخر برسد بقيع، تربت پنهانت را نامه کبوتراني کند که به سمت خانه ها پرواز مي کنند. خدا کند در پاي مرقد ناپيدايت تمام شوم. نمي دانم کي مي توانم پابه پاي تمام چشمه هاي دنيا برايت گريه کنم. هر گاه ياد تو مي افتم، بي اختيار بوي غريبانه عدالت علي (ع) ، بغض هايم را دوچندان مي کند.
به ياد تو، بغض هايم شبيه دوازده بند محتشم، پياپي اشک مي شوند و بوي پيراهن نمناکم که آغشته به ياد توست، آرامم مي کند. خدا کند که چشم هايم قطره قطره به پاي تو بريزند تا من سبک تر شوم! تو تنها ماه آسمان شبهاي تاريکم هستي؛ مهتابي که شبهاي طولاني براي ديدنش اشک ريخته ام.
اي کاش به بادها بسپاري که بوي تربتت را از گريبانم پر کنند!
چاه داند که به من عمر چه سان می‌گذرد
قصه کوتاه کنم ور نه سخن بسیار است
و اما فاطمه . . .
و باری دیگر گاه آن آمد تا در عزای دختر پاک نبی به سوگ بنشینیم و این سوگواری عجب اندوه بار و ملال آور است.
به راستی فاطمه که بود که پس از قرن ها این گونه شیعیانش در عزایش به ماتم نشسته اند. فاطمه کدامین اسطوره بود که اساطیر تاریخ از او به تحیر اوفتادند.
آری فاطمه آن صبور زنی بود که در ثبت حماسه جاودان امامت واژه ایثار را عاشقانه به تسخیر در آورد و امروز چه دل ها که نه تنها در ماتم پهلوی شکسته اش بلکه در سوگ مظلومیتش، خونین است.سکوی سرخ ایام فاطمیه و شهادت حضرت فاطمه زهرا (سلام الله عليها ) را به محضر امام عصر ( عج ) و عموم مسلمانان جهان تسليت مي گويیم و از خداوند متعال ، توفيق پيمودن راه آن بزرگوار را مسئلت مي نمايیم .ای کاش بر آنچه سوخت مسمار نبود
لعن الله قاتلیک یا فاطمة الزهراء
اللهم العن الجبت و الطاغوت
التماس دعا
