| مبلغ-تومان: | |
| نام شما : | |
| ايميل : | |
| موبایل : | |
| توضیحات : | |
 |  |
در یکی از روزها، پادشاه سه وزیرش را فراخواند و از آنها درخواست کرد کار عجیبی انجام دهند ؛ از هر وزیر خواست تا کیسه ای برداشته و به باغ قصر برودو اینکه این کیسه ها را برای پادشاه با میوه ها و محصولات تازه پر کنند ؛ همچنین از آنها خواست که در این کار از هیچ کس کمکی نگیرند و آن را به شخص دیگری واگذار نکنند...
وزراء از دستور شاه تعجب کرده و هر کدام کیسه ای برداشته و به سوی باغ به راه افتادند ؛ وزیر اول که به دنبال راضی کردن شاه بود بهترین میوه ها و با کیفیت ترین محصولات را جمع آوری کرده و پیوسته بهترین را انتخاب می کرد تا اینکه کیسه اش پر شد. اما وزیر دوم با خود فکر می کرد که شاه این میوه ها را برای خود نمی خواهد و احتیاجی به آنها ندارد و درون کیسه را نیز نگاه نمی کند، پس با تنبلی و اهمال شروع به جمع کردن نمود و خوب و بد را از هم جدا نمی کرد تا اینکه کیسه را با میوه ها پر نمود و وزیر سوم که اعتقاد داشت شاه به محتویات این کیسه اصلا اهمیتی نمی دهد کیسه را با علف و برگ درخت و خاشاک پر نمود.
روز بعد پادشاه دستور داد که وزیران را به همراه کیسه هایی که پر کرده اند بیاورند ؛ وقتی وزیران نزد شاه آمدند ، به سربازانش دستور داد ، ﺳﻪ وزیر را گرفته و هرکدام را جدا گانه با کیسه اش به مدت سه ماه زندانی کنند ، در زندانی دور که هیچ کس دستش به آنجا نرسد و هیچ آب و غذایی هم به آنها نرسانند.
وزیر اول پیوسته از میوه های خوبی که جمع آوری کرده بود می خورد تا اینکه سه ماه به پایان رسید ، اما وزیر دوم ، این سه ماه را با سختی و گرسنگی و مقدار میوه های تازه ای که جمع آوری کرده بود سپری کرد و وزیر سوم قبل از اینکه ماه اول به پایان برسد از گرسنگی مرد.
خیلی از ماها فکر میکنیم که اعمال ما چه سودی برای خدا دارد؛ و شاید با این فکر انحرافی در کارهای انسانی و اخلاقی و دینی خود اهمال کنیم.
خدای من!
ببخشا گدایی را که هر روز در خانه ی کریمی چون تو را می زند
گدایی که عاشق صاحب خانه است
گدایی که جز زشتی چیزی ندارد!
خدایا!
نردبان عشقت بلند است و پای تاول زده ام خسته
خسته از سنگلاخ دنیا
خسته از دویدن و دویدن و نرسیدن...
اگر تو بخواهی با همین پاها تا آخرین نقطه ی آسمان هایت خواهم دوید
خدایا!
گدایی تو را می خواند
با چشمانی که جرأت نگاه به چشمانت را ندارند
هر روز در کوچه های خاکی به انتظار توست؛ تا پنجره ای باز کنی
خدایا!
تن خاکیم لایق تو نیست تا بگویم به فدای تو
چشمان کم سو و بارانی ام به اندازه ی دریای نگاهت نیست تا بگویم فدای تو
شاید بهتر است بگویم...دلم فدای تو...
هرچند می دانم آن نیز لایق تونیست...
دوستت دارم ای بهار عمرم
دوستت دارم ای پاییز برگ ریزان قلبم
دوستت دارم ای بی نهایت، ای بی کران دوستت دارم خدایا...
خدایا! در طول زندگی ام از تو غافل بوده ام و هستم...
و یادم می آید تو را وسط دریایی طوفانی شناختم...
آنجا که جز تو هیچکس نمی توانست به دادم برسد...
ناخودآگاه تو را صدا زدم...
خدایـــــــــــا! کـــمـــکــــم کن...
کمکم کن پیمانی را که در طوفان با تو بستم در ساحل آرامش فراموش نکنم....
چه قدر زود گذشت...!
گویا همین دیروز بود که حلول ماه رجب را تبریک می گفتیم و همه آرزویمان بود که نهایت استفاده را ببریم. میلادها یکی پس از دیگری سپری شد و بوی شعبان که به مشام رسید همه به تکاپو افتادند . آنها که مراسمی داشتند به مناسبت میلاد پدر نگران بودند و مضطرب.
40روز مانده به تولد پدر تصمیم گرفتیم که چله بگیریم .....
شیخ رجبعلی خیاط :
چشمت به نامحرم می افتد ؛ اگر خوشت نیاید که مریضی !!!
اما اگر خوشت آمد فورا چشمت را ببند و سرت را پایین بینداز و بگو :
یا خَیرَ حَبیب وَ مَحبوب ...
یعنی : خدایا من تو را می‌خواهم ، اینها چیه ؟ اینها دوست داشتنی نیستند …
