| مبلغ-تومان: | |
| نام شما : | |
| ايميل : | |
| موبایل : | |
| توضیحات : | |
 |  |
شهيد گمنام - هر وقت کسی قلمی برداشته و می خواهد قلمی بزند یا طبعی گل می کند وشعری جاری می شود ،یا کتابی از خاطرات منتشر می شود ... از باز ماندگان روزهای اسطوره ای دفاع مقدس یا کسی
با یکی از پرستوهای زخمی جامانده از کوچ هم سخن می شود، متوجه واژه ای می شود که در شعر تمامی آن ها جای گرفته است ... تلاطم
انگار بیت معروف "
ما زنده به آنیم که آرام نگیریم/موجیم که آسودگی ما عدم ماست"
را برای آنها سروده اند. به یقین اگر شاعر نامدار این بیت پر معنا ،در دوران هشت سال عاشقی شیران بیشه ایمان و یقین زندگی می کرد، اشعار بیشتری را نیز برای ایشان در این مضمون می سرود.
انگار دلهای بیقرار روزهای دفاع و شبهای عملیات، تنها چیزهایی هستد که دستخوش گذر زمان نشده‌اند و محکمند به بیقراری. اگر پای آوای دلشان بنشینی ،می بینی که خیلی از این چکاوکان دلداده و سرسپردگان راه وصال، هنوز پس از اینهمه سال رنگ آرامش ندیده اند و هنوز هم در جنگند. خیلی از آنها جسما" می جنگند و درد عشق می کشند و خیلی ها هم با روح ایمان خود به جنگ ادامه می دهند وزندگیشان مصداق این شعر زیباست:
نازپرورد تنعم نبرد راه به دوست/عاشقی شیوه رندان بلاکش باشد
راست می گویند، جنگ تمام نشده . وقتی یک ایثارگر که تمام ایام زیبا و غیر قابل بازگشت جوانی اش را روی ویلچرگذرانده، هنوز در نیازهای اولیه رفت و آمد بی دغدغه در جامعه دچار اشکال است، در جنگ است، جنگ با شرایط رنج آور خودش و با نادیده گرفتن ها ....
کبوتر پر شکسته ای که به دلیل شرایط سخت زندگی، خانواده اش رهایش می کنند و او را باچشم نقص و ضعف می بیند نه با چشم بزرگی ، یا کبوترانی که در نظر مردم فراموش شده اند و از یاد رفته ، چطور به این زندگی پر فراز و نشیب ادامه دهند اگر نجنگند.... نجنگند با تنهایی وتنهایی و تنهایی...
جوانانی که روزگاری با سر سپردگی و دلسپردی ،خواستند قدمی بزرگ با سن و سال کمشان بردارند، حال که در دادگاه عدل آدمیان محکوم به فراموشی شده اند، هر روز با غفلت ما در جنگند. ولی نمی دانم این به خاطر عصر سرعت است که ما اینگونه سریع از کسانی که گذشته و خاطرات افتخارآمیزی را به جا گذاشته اند ، فاصله گرفته ایم یا ...
گفتیم مردم ...
راستی کسی در این تندباد زود گذر زندگی، دیگر حالی از آنها که چون دفترچه خاطراتی کنار گذاشته شده اند می پرسد؟
اصلا" کسی می داند که در اطراف دشت زندگیش ،آهوی زخمی این قصه ، در چه حالی ست؟... هست یا... نیست؟!
و این آهوان به خاطر غفلت ما سال هاست که به رمیده انزوا در جنگ هستند، سال هاست...
جوان های امروز کتاب می خوانند اما رمان های عاشقانه و بی مفهوم ، نه سرگذشت شهیدی یا جانبازی ...
از عشق می گویند اما آن را به حقیقت نمی شناسند ، آنچنن که عشق در دوران جنگ ما درک شد.
این نشانه های به جامانده از روزهای عشق و عروج ،چقدر باید بجتگند تا جوان امروز فراموش نکند وقتی در این دنیا نبوده ،کسانی بوده اند که ...
وقتی آرمان کبوتری را که پروبالش به زخم عشق آراسته است ، زیر پا می گذاریم و به او پشت می کنیم، او پس از جنگ با دشمن، مجبور است برای یادآوری آرمانهایش به بعضی غافلان با دوست بجنگد. این جنگ نه از سر کینه است بلکه او می‌جنگد چون نمی تواند فراموش کند آنچه را که به خاطر آن ، پرواز صدها چلچله را دیده و به زیر پا افتادن هزاران گل سرخ را لمس کرده...
بلبلی که برای اثبات عاشقیش سالها در قفس ظلم اسیر بوده ، وقتی پس از رهایی می بیند هیچ کس در اندیشه او و عشق بزرگش نیست ،هیچ کس حتی دیگر به علت اسارت او فکر هم نمی کند ، آیا برای اینکه فراموش نشود و فراموش نکند مجبور به جنگیدن نیست؟! ... که اگر فراموش کند می‌شود مصداق گفته شهید حمید باکری .... و دسته اول و دوم ....
آنکه در این زمانه اکسیژن هوا را هم باید گران بخرد، به چشم ما نمی آید اما او شب و روز در جنگ است .در جنگ باغربت ، جنگ برای یک نفس راحت یا غفلت مردم...
برای بعضی‌ها جنگ خیلی سال است که تمام شده اما برای آنها که تلاطم را به رکود ترجیح می دهند و رود بودن را به مرداب بودن و ناآرامیشان برای آرامش دیگران است، برای آنها جنگ تمام نشده برای آنها که دلی برای تپیدن دارند و سودایی در سر...
منبع : شهدای کازرون
