ثامن تم

و امروز امام زمان ما داغ دار است، داغی سنگین بر دل نازنین ایشان نشسته است ؛ امروز امام مظلوم و غریب ما به سوگ پدر نشسته به سوگ پدری که 28 بهار بیشتر از عمرش نگذشت ؛ پدری مهربان که بیشتر سالهای عمر گران بها را یا درزندان یا زیر نظرخلفای عباسی گذراند . . . امام مظلومی که بیشتر از 6 سال امامت نکرد و در اوایل جوانی دار این دنیا بی وفا را وداع گفت رفت ؛ و پدر رفت و فرزند ماند  که بعد از عروج ملکوتی پدر به فرمان الهی باید بار امامت را به دوش میکشد، کودکی که 5 سال بیشتر سن داشت بر پیکر پاک پدر نماز خواند وپاسخگویی سوالات شیعان شد .  . . کودکی که بخاطر ظلم و ستم جباران از همان دوران طفولیت به امر الهی از دیدگان غایب شد.  . . امام حاضرم و ناظرم گمان میکنم گناهان من بچه مسلمان،بیشتر شما را آزرده خاطر میکند ؛ امام نازنینم گمان میکنم اشتباهات شیعانت بیشتر داغ بر دل شما میگذارد ؛ امام زمانم میدانم خب میدانم که طولانی شدن غیبتت به خاطر گناهان من جوان است،به خاطر خطاهای من است ؛ اما چه کنم که غرق در اشتباه هستم و هنوز به درک آن نرسیده ام که هیچ خلوتی وجود ندارد و شما ناظر بر همه اعمالم هستید . . . چه کنم که به درک آن نرسیده ام که غیبت تان باید برایم بشود دغدغه ، دغدغه ای هر روزه و هر لحظه ای که چرا شما غایب اید؟؟ چه کنم که ظهور شما را تعجیل دهد نه تاخیر . . . امامم مرا ببخشید به خاطر خطاهای که انجام داده ام و تسلیتم را درسوگ پدر بپذیرید که دستان خالی ام چیزی جز تسلیت ندارد...